زندگی با بیمار دارای طرحواره رهاشدگی: چالشها و راهنماییها
بیماران دارای طرحواره رهاشدگی، به علت اختلال شخصیتی طرحواره رهاشدگی، با چالشها و مشکلات خاصی در زندگی روزمره خود روبهرو میشوند. این اختلال معمولاً با الگوهای ناپایدار در روابط، تصورات اشتباه از خود و دیگران، نیاز به تأیید و ترس از رد شدن همراه است. در این مقاله، به بررسی چالشها و راهنماییهایی برای زندگی با بیمار دارای طرحواره رهاشدگی میپردازیم.
بخش ۱: چالشهای زندگی با بیمار دارای طرحواره رهاشدگی
۱. روابط ناپایدار: افراد دارای طرحواره رهاشدگی معمولاً با مشکلات در برقراری و حفظ روابط میروند. آنها ممکن است به سرعت به دیگران علاقه نشان دهند و سپس به طور ناگهانی رابطه را قطع کنند. این الگوهای ناپایدار باعث میشود که روابط آنها با دیگران ناپایدار و متلاطم شود.
۲. تصورات اشتباه: بیماران دارای طرحواره رهاشدگی ممکن است تصورات نادرستی از خود و دیگران داشته باشند. آنها معمولاً به خودشان ارزش کمی نسبت میدهند و از دیگران تأیید و تحسین میخواهند. این امر میتواند منجر به ایجاد تنشها و مشکلات در روابط شخصی و اجتماعی آنها شود.
۳. ترس از رد شدن: افراد دارای طرحواره رهاشدگی ممکن است ترس زیادی از رد شدن و رها شدن توسط دیگران داشته باشند. این ترس میتواند باعث ایجاد رفتارهای خودمختارانه و اجتنابی شود و آنها را از برقراری ارتباطات صمیمی و نزدیک با دیگران منع کند.
بخش ۲: راهنماییها برای زندگی با بیمار دارای طرحواره رهاشدگی
۱. آگاهی و فهم: فهمیدن و آگاهی از اینکه طرحواره رهاشدگی یک اختلال شخصیتی است و نشانهها و رفتارهای مرتبط با آن چگونه است، میتواند ابتداییترین گام در مدیریت زندگی با بیمار دارای طرحواره رهاشدگی باشد. با فهمیدن اینکه این الگوهای رفتاری و احساسی ناشی از اختلال شخصیتی هستند، میتوانید بهتر درک کنید که بیمار نمیتواند به سادگی این الگوها را تغییر دهد و ممکن است نیاز به حمایت و مهارتهای خاصی داشته باشد.
۲. درمان مشاورهای: مشاوره و درمان متخصصان نیروی انسانی میتواند به بیماران دارای طرحواره رهاشدگی کمک کند تا الگوهای ناپایدار خود را شناسایی کنند و راهکارهایی برای مدیریت و کاهش این الگوها یاد بگیرند. مشاوره میتواند شامل تکنیکهای روانشناسی مانند مداخله مبتنی بر ذهنآگاهی (mindfulness)، درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان دیالکتیکی رفتاری (DBT) باشد.
۳. حمایت اجتماعی: حمایت از بیماران دارای طرحواره رهاشدگی از طریق خانواده، دوستان و گروههای حمایتی میتواند بسیار مؤثر باشد. فراهم کردن فضایی امن و بدون قضاوت برای بیماران، به آنها کمک میکند تا احساس قبولی و تأیید شوند و بهبود روابط شخصی خود را تجربه کنند.
۴. مراقبت از خود: برای زندگی بهتر با بیماری دارای طرحواره رهاشدگی، بیمار نیاز به مراقبت و توجه به خود دارد. این شامل توجه به سلامتی جسمی و روانی، مراقبت از تغذیه مناسب، ورزش منظم، مدیریت استرس و استفاده از روشهای آرامشبخش میشود.
۵. تعامل با گروههای حمایتی: پیوستن به گروههای حمایتی و مشارکت در جلسات گروهی میتواند به بیماران دارای طرحواره رهاشدگی کمک کند تا با افرادی که مشکلات مشابهی دارند، ارتباط برقرار کنند و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. این تعامل میتواند احساس همبستگی و تقویت اعتماد به نفس را افزایش دهد.